albüm didiklemesi: Philip Selway - Familial

ne garip, thom yorke'un radiohead'ten bağımsız albüm yapacağına inanırdım, ki yaptı da -the eraser-, ancak "phil selway yapacak, hem de albümde davul filan çalmayacak, gitar çalıp vokal yapacak." deseler bakardım suratlarına. bu durum benim "sıkı" bir radiohead fanı olmamamdan kaynaklanıyor olabilir, daha yakından takip edenler, herifin kafasında böyle tilkilerin de dolaştığını, back vokalde tam olarak kestiremediğimiz güzellikte bir sesi olduğunu filan biliyorlardır tahminen.

neden radiohead fanı değiim: philip selway'i dinlerken bunu da düşünme fırsatım oldu, sanırım çok fazla insan çok fazla sevdiği için. yaptıkları müziği -ilk dönemlerinden, elektronik yaklaşımlara kaydıkları zamana, oradan da son döneme kadar- seviyorum aslında. konsere gelseler giderim, dünya gözüyle görmüş olmak, bildiğim parçalarını -ki misal, herkes michael jackson şarkılarını, özellikle michael jackson dinlememiş olsa da bilir ya, radiohead parçalarını da aynı şekilde biliyor, dolayısıyla kendimi bilmediğimi düşündüğüm bir radiohead parçası mırıldanırken bulabilirim. (hay ben örneğimin...)- dinlemek için. radiohead'e yaptığım haksızlığı uzun süre björk'e de yaptım, hatta konserine de gitmedim. işin garibi çılgın björk fanları dışında konseri kimsenin beğenmediğini düşünürsek, pişman da değilim, iyi tepkiler alsaydım çok pişman olurdum ama, eminim. bu da böyle bir günah çıkartma olsun.

phil amcamız, yukey'de 30 ağustos'ta çıkarmış familial albümünü, "by some miracle"a da twistli mwistli bir klip çekilmiş, bir başka blogger sayesinde gördüm, izledim, sevdim. albümdeki parçalarda gitar haricinde kimi enstrümental olmadığını düşündüğüm sesler, örneğin zil yahut tahtayı sıkı aralıklı demir parmaklıklara sürttürme sesine benzer sesler de ritmik olarak kullanılmış, kim bilir, belki de bunlar da birer enstrümandır ve benim haberim yoktur. sonuç olarak müzisyen değilim, dinleyiciyim.

ama -ne yalan söyleyeyim- yine de tüm parçalar birbirlerine benziyor gibi geldi bana açıkçası. öne çıkanlar şu an için albümün açılış parçası, aynı zamanda çıkış parçası olan by some miracle ve patron saint benim için. grup arkadaşıyla karşılaştırmak ne kadar doğru olur bilemiyorum fakat, thom yorke'un solo albümü the eraser, albümleri bütünüyle kıyasladığımızda daha fazla beğendiğim bir albümdü, parçalar daha kendilerine hastı, belirgin farklılıklar barındırıyor, dinleyiciyi sıkmıyordu.

yine de, hayatımın şu ne olacağını, ne olacağımızı bilmediğim, bir yandan düzeltsem öbür taraftan yıkılan yap-boz döneminde listeme sakin bir liman aradığımda yardımıma koşacak bir albüm daha eklemiş olmanın mıtluluğunu yaşıyorum, yaşamıyorum değil.

twistli mwistli by some miracle klibi:



patron saint:

 Philip Selway (Radiohead's Drummer) - Patron Saint by Any Groove