albüm didiklemesi: Klaxons - Surfing The Void

problemim ne bilmiyorum, fakat gündüzleri uyanmak istemeyip, geceleri uyuyamayıp, kendime meşgale ararken blogu doldurmak gibi bir huy edindim son birkaç gündür. blog için iyi, benim için kötü bir durum, zira sabahın köründe adliyeye, staja gidecek ve tahminen akşama kadar çalıştırılacak, ardından da okula uğramak zorunda kalacağım. stajda yiyeceğim fırçay/lar/a, gülümseyerek ve şirinlik muskasıymış gibi davranarak göğüs germek zorunda olacağım gerçeğini ise ayrı tutuyorum.

klaxons'ı bilen bilir, diyorum çünkü kendilerini geçen yılki efes pilsen one love festival'da dinleme fırsatı bulan birçok insandan biriyim. orada kocaman tricky dururken, garip bir şekilde headliner'dılar ve türk dinleyicileri -her nasılsa- oldukça fazla. ya da o saate kadar içip cozutan indie gençliğin hoplayıp zıplayası vardı, klaxons da tuz biber oldu, bilemeyeceğim, ben o saatte hala ayıktım. sevgili arkadaşlarım "bekle geleceğiz." diyerek bir yerlere kayboldukları, ben de beni rahatça bulabilsinler diye bulunduğum yerden ayrılmadığım için, konseri oldukça geriden izlemek zorunda kaldım ve onlara laflar hazırladım. hala da o akşamı iyi andığım söylenemez. neyse ki tricky'de en öndeydik ve kendisinin dinleyicilere karıştığı o anlara şahit oldum. (after party'de tricky ile çekildiğimiz rezil fotoğrafı ise tenzih ediyorum. ama dünyanın en tatlı insanlarından biri, falan filan.) öhm, konumuz tricky değil tabii ki, neyse.

sene geçen sene, bir arkadaşla üzerinde "it's not over not over not over yeah!" yazan bir tişört satın aldık. nereden çıktığını, neden "not over" kısmının tekrar tekrar yazıldığını merak edip araştırmış olmalıyım, karşıma paul oakenfold'un grace'i ile klaxons çıktı. tabii o yeah!, yet! imiş meğer, "it's not over yet.". yeah! neyse işte artık. derken myths of the near future albümü dönmeye başladı medya oynatıcılarda. atlantis to interzone -bir adet crystal castles remix'i de mevcuttur parçanın.-, golden skans, isle of her, vesaire... tarzları "acid-rave sci-fi punk-funk" olarak tanımlanmış HMV tarafından. şu janr sıçma durumu bir gün beni öldürecek. basitleştirerek new rave yahut indie diyelim. ağustos'un sonunda surfing the void adında yeni bir albüm yayınlamışlar ve albümün açılış parçası olan echoes'a mısır'ın kahire şehri yakınlarındaki bir çölde klip çekmişler. tipik grup elemanlı, enstrümanlı, manzaralı klip işte, üzerine söylenebilecek pek bir şey yok bence.

albümün genelinden bahsetmek gerekirse, myths of the near future'da olduğu gibi ilk dinleyişimde ilgimi çekemedi. albüm başarılı ve sevenleri tarafından ayıla bayıla dinlenilebilir, ancak bir yandan ilk albümlerinin devamı gibi adeta. kendilerine has bir sound'a sahip olmalarını ve bu yolda devam etmelerini anlıyorum elbette. bahsettiğim her grubun bir sonraki albümünde kendisini aşması gerektiği değil, keşke aşsalar tabii, biz de "adamlar yapmış yahu." desek. bilinen bir gerçek; ilk albümü çok ses getirmiş bir grubun/sanatçının ikinci albüm sancısı her daim büyük olmuştur. dolayısıyla belki de bu kadar acımasız olmamalıyım. parçalara baktığımızda, echoes'un nakaratı ve klasik klaxons parçası niteliği dolayısıyla hit olacağı düşünülmüşse de, şahsen çıkış parçası olarak extra astronomical ya da twin flames'i tercih ederdim. the same space ile surfing the void de fena sayılmaz.

ilk albümleriyle 19 milyon küsür kez dinlenmiş bir grubun yeni albümlerindeki parçaların bir ay içinde 700 bin defa dinlenmiş olması normaldir herhalde, ancak albümün last fm sayfasında da görüşlerime katılan kimi dinleyiciler olduğunu gördüm. ilerleyen zamanlarda albümün başarılı olup olmadığını daha net görürüz sanıyorum.

video klibiyle echoes'u paylaşıyorum öncelikle:

"Echoes" music video for "The Klaxons" from Birthmark Films on Vimeo.

ardından twin flames gelsin:

Klaxons - "Twin Flames" by Some Kind of Awesome

son olarak flashover:

Flashover by klaxons